شنبه 03 آذر 1403
در صورتی که یکی از نمایندگان فروش نیوشا رو می شناسید، برای خرید محصول به وی مراجعه نمایید. برای یافتن نمایندگان فروش، به شبکه های اجتماعی مراجعه نموده و هشتگ نیوشا را سرچ نمایید. در صورت عدم توانایی یافتن نماینده فروش، فرم بالا را تکمیل نمایید.
در صورتی که یکی از نمایندگان فروش نیوشا هستید، جهت ثبت درخواستهای خود از طریق دفترکاری اقدام فرمایید
انتخاب تصویر

شنبلیله: گیاهشناسی، خواص و توصیه‌های قبل از مصرف

شنبلیله نیوشا

نام تجاری گیاه:

Fenugreek

نام علمی گیاه:

Trigonella foenum-graecum L.

تاریخچه و گیاهشناسی:

شنبلیله یا شنبلید یک گیاه یک‌ساله با گل‌های سفید و دانه‌های سفت، زردفام- قهوه‌ای، زاویه‌دار و متعلق به خانواده باقلائیان ( Fabacecae یا Fabaceae) است. ارتفاع آن به 60-30 سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های آن سه بخشی، دندانه‌ای و تخم‌مرغی شکل و به رنگ خاکستری- سبز هستند. هر یک از غلاف‌های شمشیری شکل نازک آن حاوی 20-10 دانه است. دانه‌های شنبلیله کوچک و طول آن‌ها 5 میلی‌متر است.

 بومی بخش‌های جنوبی اروپا و غربی آسیا است و طبق نظر برخی کارشناس‌ها و محقق‌ها، این گیاه ابتدا بومی ایران بوده است و سپس به سایر نواحی منتقل شد. شنبلیله به طور گسترده‌ای در هند، چین، آفریقا، الجزایر، عربستان صعودی، پاکستان، مصر، ترکیه، اکراین، اسپانیا و ایتالیا پرورش داده می‌شود.

توزیع گسترده کشت شنبلیله در دنیا، از مشخصه‌ی انطباق آن با شرایط آب وهوایی و محیط‌های رشد گوناگون است؛ ممکن است که شب‌های سردتر بر محتوای ساپوژنین (ساپونین‌های استروئیدی) دانه شنبلیله اثر مفید داشته باشد. در کتب سنتی به اسم حلبه معروف می‌باشد. در فرانسه به آن Trigonelle می‌گویند. نام این گیاه از کلمه یونانی Trigonou، به معنای مثلث، به دلیل مثلثی بودن شکل برگچه‌ها و «foenum-graecum» به معنای «hay Greek» یا علف یونانی به دلیل کاربردهای فراوان آن در یونان باستان،گرفته شده است.

دانستنی های کشاورزی

گیاهشناسی و نحوه زراعت (کاشت، داشت، برداشت) شنبلیله

خواص شنبلیله:

خواص شنبلیله:

مواد موثره و ارزش تغذیه ای شنبلیله

کربوهیدرات، ویتامین‌ها (B1، B2،B6، B12، ویتامینC  و فولیک اسید)، پروتئین و اسیدهای آمینه (گلوبولین، آلبومین، لسیتین، هیستیدین و 4- هیدروکسی ایزولوسین)، آلکالوییدها (تری‌ گونولین، کولین، جنتیانین، کارپائین)، فیبرها و صمغ‌ها (ساپونین ها، همی سلولزها، موسیلاژ، تانن ها و پکتین)، لیپیدها (تری گلیسرول‌ها، دی‌آسیل گلیسرول‌ها، مونو‌آسیل گلیسرول‌ها، فسفاتیدیل کولین، فسفاتیدیل اتانول‌آمین، فسفاتیدیل اینوزیتول)، فلاوونوییدها (ویتکسین، تریسین، نارینجنین، کوئرستین، لوتئولین، روتینترکیبات فرّار (n- هگزانول، هپتانوئیک اسید، دی هیدرو اکتینیولاید، دی هیدرو بنزوفوران، تترادکان، پنتادکان)، اسپروستانول‌ها و فوروستانول‌ها (دیوزژنین، ژیتوژنین و یاموژنین).

  • اولین کاربرد ثبت شده شنبلیله بر روی یک پاپیروس مصری باستانی است که تاریخ آن به 1500 سال پیش از مسیح برمی‌گردد. دانه‌های شنبلیله به طور متداول در پخت و پز استفاده می‌شود.
  •  گیاه شنبلیله قرن‌ها به عنوان یک ادویه آشپزی در کشورهای اروپایی استفاده شده است و در هند، پاکستان، بنگلادش و سایر کشورهای آسیایی یک جزء محبوب در پودرهای کاری، ترشی‌ها و مخلوط ادویه‌ها است.    
  •  امروزه دانه ها یا عصاره شنبلیله در محصولات نانوایی، محصولات لبنی یخ‌زده، محصولات گوشتی، چاشنی‌ها، آبنبات، پودینگ های ژلاتین و نوشیدنی‌های غیرالکلی استفاده می‌شوند.
  • دانه‌های شنبلیله حاوی پیش‌سازهای هورمون هستند که تولید شیر را افزایش می دهند. برخی دانشمندان معتقدند که این اثر امکان‌پذیر است چراکه بافت سینه‌ها غدد عرقی هستند که تغییر شکل داده‌اند و شنبلیله تولید عرق را تحریک می‌کند.
  • دانه‌های شنبلیله تلخی مطلوب و شیرینی ملایمی دارند.
  •  برای کاهش تلخی، دانه‌های شنبلیله پیش از مصرف باید تفت داده شوند.

دوزهای خوراکی زیر در تحقیق‎‌های علمی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند:

- دیابت: 100-5 گرم پودر دانه شنبلیله روزانه به یک یا دو وعده غذایی افزوده شد و به مدت 4 روز تا 3 سال مورد استفاده قرار گرفت. دوز 1 گرم روزانه عصاره دانه‌های شنبلیله مورد استفاده قرار گرفت.

- قاعدگی دردناک (دیسمنوره): 2700-1800 میلی گرم از پودر دانه شنبلیله روزانه 3 مرتبه برای 3 روز اول قاعدگی، به دنبال آن 900 میلی گرم روزانه 3 مرتبه برای مابقی روزهای بین دو دوره قاعدگی استفاده شد. 

- افزایش میل جنسی: 600 میلی گرم عصاره دانه شنبلیله روزانه برای دو دوره قاعدگی.

- بهبود عملکرد جنسی: 600 میلی گرم عصاره دانه شنبلیله روزانه به تنهایی یا همراه با منیزیم (دوز 34 میلی‌گرم)، روی (دوز 30 میلی گرم) و ویتامین B6 (دوز 10 میلی گرم) به مدت 12-6 هفته مورد استفاده قرار گرفت.

1 تا 2 ساعت قبل یا بعد از غذا.

عوارض جانبی و واکنش های حساسیت زا

مصرف خوراکی

مصرف خوراکی شنبلیله در مقادیر معمول موجود در موادغذایی در افراد احتمالا ایمن است. مصرف خوراکی آن در مقادیر مورد استفاده برای اهداف دارویی (مقادیر زیادتر از حد معمول در غذا) تا 6 ماه ایمن به نظر می‌رسد. عوارض جانبی متداول شامل اسهال، ناراحتی معده، نفخ، گاز، سرگیجه، سر درد و بوی «شربت افرا» در ادرار است. شنبلیله می‌تواند باعث گرفتگی بینی، سرفه، خس خس سینه، تورم صورت و واکنش های آلرژی‌زای شدید در افراد بسیار حساس شود. شنبلیله ممکن است قند خون را پایین بیاورد.

بارداری و شیردهی

بارداری: مصرف شنبلیله بیشتر از مقادیر موجود در موادغذایی احتمالا ناایمن است؛ ممکن است باعث ناهنجاری در کودک و همچنین انقباضات زودرس شود. مصرف شنبلیله دقیقا پیش از زایمان می تواند باعث شود که نوزاد یک بوی بدن غیرطبیعی داشته باشد که ممکن است با بیماری ادرار شربت افرا اشتباه گرفته شود.

شیردهی: مصرف خوراکی شنبلیله به منظور افزایش جریان شیر مادر در کوتاه مدت ایمن به نظر می‌رسد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف 1725 میلی گرم شنبلیله روزانه 3 مرتبه به مدت 21 روز باعث ایجاد عوارض جانبی در نوزادان نمی‌شود.

کودکان

مصرف خوراکی شنبلیله در کودکان ناایمن به نظر می‌رسد. برخی گزارش‌ها چای شنبلیله را با کاهش هوشیاری در کودکان مرتبط دانسته‌اند. همچنین ممکن است یک بوی بدن غیرمعمول مشابه شربت افرا در کودکانی که چای شنبلیله می‌نوشند، ایجاد شود.

دیابت

شنبلیله می‌تواند سطوح قند خون را در افراد دیابتی تحت تأثیر قرار دهد. چنانچه مبتلا به دیابت هستید و شنبلیله مصرف می کنید، به علائم قند خون پایین (هایپوگلایسمی) توجه کنید و قند خونتان را به دقت کنترل کنید.

حساسیت به گیاهان خانواده باقلاییان

افرادی که به سایر گیاهان خانواده باقلاییان آلرژی دارند، شامل لوبیای سویا، بادام زمینی و نخود سبز ممکن است به شنبلیله نیز آلرژی داشته باشند. 

واکنش های حساسیت زا

به طور کلی، هر فرد ممکن است نسبت به گیاهان و ادویه ‌های خاصی حساسیت داشته باشد که این حساسیت باید در درجه اول توسط خود فرد و در درجه دوم توسط پزشک تشخیص داده شود. البته این واکنش‌های آلرژیک عوارض جانبی مزمن یا حاد ایجاد نمی‌کنند و بعد از شناسایی گیاه حساسیت‌زا و قطع مصرف آن‌، عوارض ناشی از آلرژی برطرف خواهد شد.

هیچ شرکت یا هیچ محصولی نمی‌تواند از واکنش‌ های آلرژیک بدن ‌های مختلف از پیش آگاهی داشته باشد. ناسازگاری بدن با یک یا چند گیاه خاص هر چند به ندرت پیش می‌آید اما به هر حال ممکن است مصرف کنندگانی با آن مواجه شوند.

تداخل دارویی

مصرف شنبلیله همراه با داروهای دیابت می تواند باعث افت زیاد قند خون شود. برخی داروهای مورد مصرف برای دیابت شامل گلیمپراید (آماریل)، گلیبوراید، انسولین، پیوگلیتازون (اکتوز)، روزیگلیتازون (آواندیا)، کلرپروپامید (دیابینیز)، گلیپیزاید (گلوکُترول) و تولبوتامید (اریناز) هستند.

 

  •  از مصرف شنبلیله همراه با سایر مکمل‌های گیاهی یا سلامتی که می‌توانند قند خون را پایین آورند، اجتناب کنید: مکمل هایی مانند آلفا-لیپوئیک اسید، کرومیوم، پنجه شیطان، سیر، صمغ گوار، شاه بلوط اسب، جینسنگ آسیایی، پسیلیوم، جنسینگ سیبری.

شنبلیله ممکن است لخته شدن خون را آهسته کند. مصرف آن به همراه داروهایی که لخته شدن را آهسته می‌کنند می‌تواند شانس کبودی و خونریزی را افزایش دهد.  برخی داروهایی که لخته شدن را آهسته می‌کنند شامل آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، دالتپارین (فراگمین)، انوگزاپارین (لاونوکس)، هپارین، وارفارین (کومادین) هستند.

 

  •  از مصرف شنبلیله همراه با سایر مکمل‌های گیاهی یا سلامتی که می‌توانند بر لخته شدن خون نیز اثر بگذارند، اجتناب کنید: این مکمل‌ها شامل آنجلیکا (دونگ کوای)، کاپسیکوم (نوعی فلفل)، میخک، سیر، زنجبیل، جینکو، شاه بلوط اسب، جینسنگ آسیایی، صنوبر، شبدر قرمز، زردچوبه و بید هستند.

کاربرد در طب قدیم

کاربرد در طب قدیم
  • طبق نظر کارشناسان طب سنتی ایران، شنبلیله طبیعتی خشک و گرم دارد و برگ های آن برای تسکین سرفه سرد، اسپلنومگالی (بزرگ شدن طحال)، هپاتیت و کمردرد کاربرد داشته است.
  • همچنین دانه‌های این گیاه به عنوان نرم‌کننده موضعی، ضمادی برای التهاب موضعی و به عنوان تسکین‌دهنده برای کاهش درد مفاصل (آرترالژیا) استفاده شده‌اند.
  • دمنوش این گیاه مخلوط با عسل برای درمان آسم و اِدِم‌های داخلی توصیه می شود.       
  • طبق نوشته‌های بدست آمده از تمدن‌های باستانی، شنبلیله یکی از قدیمی‌ترین گیاهان دارویی مورد استفاده در روم و مصر برای سهولت زایمان و افزایش جریان شیر است. حتی امروزه، زنان مصری این گیاه را به عنوان چای Hilba برای تسکین دردهای قاعدگی و آرامش مشکلات معده استفاده می‌کنند.
  • در طب سنتی چین این گیاه برای تقویت بدن، درمان ضعف بدن و نقرس استفاده شده است. در کشورهای شرقی افراد با اندام بسیار لاغر و ضعیف از این گیاه به منظور بدنی قوی و پرورش یافته استفاده کردند.
  • در طب سنتی هندوستان  به عنوان یک تونیک (نیروزا) و همچنین محرک شیر مادر و به عنوان یک ادویه استفاده شده است. طبق متون آیورودا، این گیاه داروی مقوی میل جنسی است.
  • در سودان دانه‌ها کاربرد زیاد به‌ویژه در طب سنتی دارند. دانه‌های کامل به عنوان ضد اسید و برعلیه دیسنتری (اسهال خونی) و اختلالات معده بلعیده می‌شوند. شنبلیله توسط زنان شیرده به شکل یک حریره رقیق استفاده می شود.
  • گیاه‌شناسان چینی از آن برای مشکلات کلیوی و بیماری‌های مؤثر بر دستگاه تولید مثلی مردان استفاده کردند. دانه‌های مغذی در طول دوره بهبودی و برای افزایش وزن به‌ویژه در موارد بی‌اشتهایی به بیمار داده می‌شوند. اثر تسکین‌دهندگی دانه‌ها آن‌ها را در درمان گاستریت (ورم معده) و زخم‌های معده ارزشمند می‌کند. دانه‌های شنبلیله تنفس بد بو را از بین می برند. این گیاه عملکرد مفیدی بر پاکسازی خون و سیستم لنفاوی دارد؛ باعث تعریق می‌شود و به سم‌زدایی بدن کمک می کند؛ به همراه لیموترش و عسل تب را پایین می‌آورد. شنبلیله اغلب در بسیاری از چای‌ها و سایر محصولات استفاده می‌شود که به تعادل هورمون‌های زنان و یا رشد سینه کمک می‌کند. 

منابع